เคย ดูในกระทู้ของชาวญี่ปุ่นที่น้องต้น unravel นำมาแปะให้ดูที่ลานนาเบิร์ดครั้งนึง และเคยดั้นด้นไปดูที่เชียงดาวกับน้าว่างครั้งนึงแต่เข้าใจผิดเพราะกลายเป็น กระเต็นหัวดำ(ใหญ่)
น้าฮ้งเคยเล่าให้ฟังว่าถ้าอยากเจอคงต้องไป แม่ฮ่องสอน และที่สุดผมก็ได้ข้อมูลจากพี่หมอที่รู้จักคนนึงว่าสามปีก่อนเคยเจอที่เขื่อน แม่สะงา และปีที่แล้วก็ยังมีคนเจอ
จนกระทั่งหลังจากหากระเต็นปักหลักจนเจอ เราคุยกันว่าจะไปวัดดวงกับขาวดำใหญ่กัน ลองพาหนะ ลองอาวุธใหม่(ของน้าจุ้ยนะ)
ก่อนออกเดินทางก็ถือว่าโชคดีได้รับกำลังใจจากอาจารย์ท่านหนึ่งว่าน่าจะเจอ
ทริปนี้ยังมีเพื่อนอีกคนอาสาเป็นพลขับตั้งแต่ทริปกินแห้วกระสาดำที่ฝาง ก็อาสาเป็นพลขับเหมือนเดิม ออกเดินทางวันศุกร์บ่ายคืนแรกก็ไปแวะดื่มน้ำชาที่ปายฉิวๆ
วันเสาร์ ออกจากปายตั้งแต่ตีห้า เมารถมั่งเมาอะไรมั่ง หลับระหว่างทางก็มี ผ่านพันโค้งไปถึงเขื่อนแม่สะงาก็แปดโมงเช้าพอดี อากาศสดใสถ่ายภาพเก็บเป็นที่ระลึกเสียหน่อย
เตรียมอุปกรณ์เสร็จก็ออก เดินตามทางเดินจากสันเขื่อนเข้าป่าตามจุดที่พี่หมอบอกว่า "ตอ" ประจำที่นกชอบมาเกาะ เดินขึ้นๆลงไปได้ระยะหนึ่ง หอบแห่กๆ
ได้ยินเสียงคล้ายหัวขวานบางชนิดในกอไผ่ก็ไม่ได้สนใจดู ระยะทางร่วมกิโล ในที่สุดเราก็เจอ"ตอ"ต้นเหตุนจนได้
ดู ทิศทางเสร็จสรรพ โอเคเฝ้าตอนี่แหละ เหมือนว่าโชคจะดีมีกระเต็นหัวดำตัวหนึ่งโฉบผ่านไปพอดี เอ๊ะหรือว่ามันจะกลายเป็นกระเต็นหัวดำ(ใหญ่)อีกหว่า
น้าจุ้ยนั่งเฝ้าก่อน ผมเดินไปดูนกริมน้ำตก ก็เจอ Riverchat กับ Slaty-backed Forktail สองตัวแล้วกลับมาเฝ้าตอนั้นต่อ
น้า จุ้ยบอกว่าเจอแล้วกระเต็น...น้อยธรรมดา อืมม...เดี๋ยวใหญ่ก็คงมา ผ่านไปชั่วโมงแรก กดตอมาหนึ่งรูปดันมีหยากไหย่ปลายตอก็แปลว่านกไม่น่าจะเกาะประจำ เพราะหยากไหย่ขึ้น
แต่ผมเห็นขี้ก้อนหนึ่งติดกิ่งล่าง ก็คิดว่ารออีกสักชั่วโมง ผ่านไปอีกชั่วโมง เรากลับมาวิเคราะห์ใหม่ว่าขี้ก้อนนั้นมันเล็กไป สงสัยว่าจะเป็นขี้เจ้ากระเต็นน้อย อืมม..มีเหตุผล เราเลยเลิกเฝ้ากัน
เพราะหิวข้าวและเหนื่อยแล้ว คิดว่าคงแห้วแล้วไม่มีวี่แวว หรือจะกลับมาใหม่ หรือจะไปห้วยน้ำดังตามหา Black-throated PRB กันดีกว่า
ระหว่างเดินหอบกลับแบบหมดแรงโดยเฉพาะคนแบก 4002.8 แบกไปบ่นไป ผมก็ยังได้ยินเสียงแหบๆอยู่กอไผ่ด้านล่างริมอ่างเก็บน้ำเหมือนเดิม
ใจ ก็คิดว่าหัวขวานหรือเปล่า ใจนึงก็คิดว่าเสียงท่วงทำนองแบบนี้คล้ายนกกระเต็น แต่ไม่รู้ว่าชนิดไหนไม่เคยได้ยิน มองลงไปอ่างน้ำก็มีกิ่งไผ่บังซะมิด
แต่ แล้วสายตาแห้วๆ ก็ดันเหลือบผ่านช่องใบไผ่เล็กๆไปเห็นนกตัวหนึ่งเกาะกิ่งไม้สาขาของตออยู่ อ่างเก็บน้ำด่านล่าง นกกระโดดเล่นน้ำหนึ่งจังหวะ แล้วกลับมาเกาะใหม่
เอา ละเว้ย แม่เจ้า ไบน๊อคส่องดูมีหงอนตั้งสูง ลายตราหมากรุกที่ลำตัวและปีก บราโว่...ผมร้องออกเสียงเบาๆอย่างอดไม่ได้ นั่นมันนกที่เราตามหานี่นา กระเต็นไข่ดำยาว-ขาวดำใหญ่ เฝ้าผิด"ตอ"อยู่ตั้งนาน
เราเก็บภาพไว้คนละสี่ห้าภาพ อัดวีดีโอไว้เป็นหลักฐานได้สี่ห้าวิ แล้วก็ตกลงกันว่าไปพักเอาแรงหาอะไรใส่ท้องก่อนแล้วค่อยกลับมาเฝ้าใหม่
ขา เดินกลับนี้กระปี้กระเปร่าเต็มที่ อะดรีนาลีนมันหลั่งได้ที่จริงๆ ได้รูปมาไกลๆบอก 4002.8 มันสั้นไปหน่อย อยากแบก 1200 mm ให้รู้แล้วรู้รอด พับผ่า
สงสัยจะชะล่าใจไปหน่อย เลยไปเติมอะไรรองท้องถึงแม่ฮ่องสอน กะว่างานนี้ยังไงๆก็ล้นเฟรมแน่ ต่อไปเลย 2x 3x กี่x ใสเข้าไป
กินข้าวไปก็วางแผนไปพลางกะว่า บ่ายนี้มาแน่ หาตำแหน่งวางบังไพรให้มิดชิด เล็งกิ่งเมื่อเช้านี่แหละชัวร์ แสงสี หลังละลาย เต็มๆ 800 มม
ปรากฏ ว่านั่งก็แล้วนอนก็แล้ว ตบยุงรอ ตากแดดลุ้น นิ่งๆเงียบๆ ผายลมเบาๆก็แล้ว ผ่านไปเกือบสี่โมงครึ่ง ตะวันลับยอดดอย ..แห้วครับงานนี้ไม่เจอแม้นกสักตัว
เดิน คอตกกลับ 4002.8 มันทำไมหนักจังเลยฟร่ะ ... ไม่เป็นไรน่า อย่างน้อยเราก็เจอ และได้ภาพแล้ว คืนนี้ไปดูน้องกระเต็นอกขาวขาขาวที่ปางอุ๋งกันดีกว่า พรุ่งนี้วางแผนใหม่
วันอาทิตย์ตื่นแต่ตีสี่ เก็บของเสร็จตีห้าชาวบ้านชาวช่องเริ่มทะยอยกันเข้างานวัด เอ้ย..จุดถ่ายรูปชมวิว เราก็เก็บภาพนิดหน่อยแล้วสวนทางชาวบ้านเขาออก
ถึง เขื่อนราวเจ็ดโมง วันนี้เจอชาวบ้านเข้าไปเส้นทางริมเขื่อนหลายกลุ่มมีอาวุธบ้างไม่มีบ้าง จะแห้วหรือเปล่าน้อ แต่ที่แน่ๆ วันนี้เราส่องจากสันเขื่อนเจอกระเต็นขาวดำใหญ่ทั้งสองตัวเกาะบนตอไม้แห้ง ไกลๆ
ตระเตรียมอุปกรณ์เสร็จ แบกของหนัก(มั่งไม่หนักมั่งแล้วแต่อารมณ์)อย่างมีสมาธิ ไปยังจุดหมาย บริเวณตลิ่งที่ลึกชันและเข้าใกล้นกที่สุดเราละไว้ก่อนเพราะกลัวนกจะตื่นและ เข้าหาตำแหน่งยาก
เลยไปเฝ้าจุดเดิมของเมื่อวาน อย่างน้อยถ้านกเกาะตอกลางน้ำก็ได้ภาพกว้างๆไว้ก่อน
เราเดินตามหลังคนหาปลา นกบินออกจากเวิ้งดังกล่าวไปก่อนแล้ว กลางบังไพรเสร็จสรรพ รอไม่นานนัก คราวนี้นกก็บินมาเกาะตอไม้แห้งกลางน้ำจริงๆ ไกลพอสมควร
แต่ก็ดีใจมาก ที่ได้เก็บภาพเขาไว้ได้ ทั้งภาพนิ่งและเคลื่อนไหว เราพยายามที่จะนิ่งที่สุดเพื่อให้นกไม่ตื่น โชคดีอีกรอบที่ตัวผู้บินมาเกาะกิ่งไผ่เหนือน้ำขึ้นไปราวยี่สิบเมตร ห่างจากจุดที่อยู่ราวสามสิบเมตร
แต่มุมด้านหน้าบังมิด จะขยับก็กลัวนกจะตื่นได้แต่มองๆว่านกทำอะไร ตัวผู้เขาก็ร้องไปมา หงอนตั้งและกระดกหางบ่อย น่ารักมาก
เมื่อ คิดว่านกไม่ตื่นมากแล้วเลยพยายามหามุมกัน แต่ยังขยับขาตั้งกล้องไม่ได้อยู่ดี เอาว่ะ 4002.8 handheld ยกไปสองสามรอบ หมดแรงข้าวผัดแม่ฮ่องสอน
ส่วนผมหามุมได้นิดหน่อยผ่านช่องระหว่าง ต้นไม้สองต้น เลยเก็บภาพคู่ไม่ทัน เราถ่ายภาพกันอยู่สักระยะ นกทั้งคู่ก็บินเข้าไปบริเวณป่าด้านใน แต่ก็ยังร้องอยู่เป็นระยะๆ
เฝ้าอีกไม่นาน ก็คิดว่าพอแล้ว ได้ภาพที่คิดว่าดีที่สุดมาพอสมควร เป็นอันว่าทริปตามหาขาวดำใหญ่ครั้งนี้ประสบความสำเร็จแฮปปี้เอนดิ้ง เผื่อไปแวะห้วยน้ำดังกันสักหน่อยระหว่างกลับ
เดินกลับสันเขื่อน เก็บข้าวของเสร็จ เตรียมจะออกเดินทางกลับ พลขับตาดี มองเห็นกระเต็นขาวดำใหญ่ตัวหนึ่งบินจากฝั่งที่เราเฝ้าข้ามอ่างเก็บน้ำมาแต่ ไกล
โฉบเหนือผิวน้ำต่ำๆ แล้วบินผ่านคันฝายน้ำล้นหายวับลงไปยังคลองน้ำด้านล่าง เหมือนกับว่าจะมาส่งก็ไม่ปาน
โชคดีนะเจ้ากระเต็น ขอบคุณสำหรับความทรงจำดีๆ แล้วพบกันใหม่...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น